Neandertallerin Sırları: Antik Soğuk Algınlığı ve Uçuk Savaşları!

Neandertaller 50.000 yıl önce, çöküşlerine katkıda bulunmuş olabilecek bazı çok tanıdık hastalıklardan muzdarip olabilirler.
Antik Neandertal DNA’sını inceleyen araştırmacılar soğuk algınlığı, uçuk, genital siğil ve kansere neden olan üç virüsün izine rastladı.
Çalışmalarını kısa süre önce hakemli “Viruses” dergisinde yayınlayan bilim insanlarına göre, bu böcekleri yaymaya başlayanlar da eski insanlar olabilir.
Çoğu Neandertal uzmanı, türün değişen iklimden düşük doğurganlık oranlarına ve insan etkileşimlerine kadar çeşitli nedenlerle yok olduğunu düşünüyor. Hastalıklardan – özellikle de uzak kuzenler tarafından getirilen yabancı hastalıklardan – kurtulmaya çalışmak muhtemelen yardımcı olmazdı.

Virüsleri bulan araştırmacılardan biri olan Marcelo Briones, Business Insider’a e-posta yoluyla yaptığı açıklamada, “bu tür enfeksiyonlardan kaynaklanan kötü sağlık, başka bir türle rekabet ederken olumsuz bir etkiye sahip olabilir” dedi.
Bu antik virüsler sadece Neandertallerin yok oluşunu anlamamıza katkıda bulunmakla kalmayıp, bugün hala insanları enfekte eden modern versiyonları hakkında daha fazla bilgi edinmemize de yardımcı olabilir.

Antik virüsler içeren Sibirya kemikleri

Yaklaşık 54.000 yıl önce, Güney Sibirya’daki Chagyrskaya Mağarası’nda küçük bir Neandertal topluluğu yaşıyordu.
Briones ve meslektaşları, türün yok olmasına katkıda bulunmuş olabileceğini düşündükleri üç virüsün kanıtlarını aramak için mağaradaki iki Neandertal’in (yetişkin bir erkek ve bir erkek çocuk) dizilenmiş DNA verilerini inceledi: adenovirüs, herpesvirüs ve papillomavirüs.
Adenovirüs soğuk algınlığı veya grip gibi solunum yolu enfeksiyonlarına neden olabilirken, herpesvirüsler türüne bağlı olarak uçuklara veya genital siğillere neden olabilir. Rahim ağzı kanseri gibi bazı kanserler herpes virüsüyle bağlantılıdır.

papillomavirüs.

Bu, araştırmacıların atıl (artık bulaşıcı olmayan) eski insan virüslerini ilk buluşu değil. 2021 yılında yapılan bir çalışma, Sibirya’daki 31.600 yıllık insan dişlerinde adenovirüsün keşfedildiğini belgelemişti.

İlgili hikayeler

Araştırmacılara göre, bu daha yeni çalışmada bulunan adenovirüs, herpesvirüs ve papillomavirüs yaklaşık 50.000 yaşında.
Sibirya dişlerinde bulunan adenovirüsten 20.000 yıl daha eski.
Bu süre, bazı uzmanların insan ve Neandertaller 60.000 ila 50.000 yıl önce birbirleriyle çiftleşmişlerdir. DNA değiş tokuşuna ek olarak, insanlar ve Neandertaller muhtemelen birbirlerine hastalık bulaştırmışlardır.
Yeni ortaya çıkan virüslerin Neandertallerde günümüz insanlarında görülen semptomların aynısına yol açıp açmayacağı net değil. Briones, enfeksiyonlar muhtemelen bir bağışıklık tepkisine neden olsa da, ortaya çıkan hastalıkların ne kadar şiddetli olacağını söylemenin zor olduğunu söyledi.
2016 yılında yapılan bir çalışma, Neandertallerle melezleşmenin insanların daha önce bilinmeyen hastalıklara karşı bağışıklığını artırmış olabileceğini öne sürdü. Ancak Neandertaller daha az şanslı olabilir.
Briones, “Avlanma verimliliğini ya da üreme kabiliyetini azaltmak için soğuk algınlığının ölümcül olması gerekmiyor,” dedi. Zaten küçük olan nüfusun yeni hastalıklara yakalanması, Neandertallerin yaklaşık 40.000 yıl önce yok olmalarına katkıda bulunmuş olabilir.

Antik DNA ile ilgili zorluk

Bu eski hastalıkların on binlerce yıl içinde nasıl değiştiği hakkında daha fazla bilgi edinmek, modern insanları nasıl etkilediklerine ışık tutabilir.
Bazı virüsler vücudunuzu asla terk etmez. Yale Tıp Fakültesi’nde herpesvirüs üzerine çalışan doktora adayı Sasha Tabachnikova, “Uzun ömürlü enfeksiyonlar oldukları için insan sağlığı üzerinde büyük etkileri var” dedi. Yakın zamanda yapılan bir araştırma, Epstein-Barr – bir tür
contesvirus – örneğin multipl skleroz ile.
Makalede yer almayan Tabachnikova, antik bir virüsün, antik çağlardan bu yana nasıl evrimleştiğini inceleme olasılığından heyecan duyuyor.
Neandertaller dönemi. Ancak bu tür bir araştırmaya muhtemelen daha çok var.
Antik DNA ile çalışmak zordur. Bozulur ve kısa parçalara ayrılır. Bir DNA dizisi ne kadar uzun olursa, tanımlanması da o kadar kolay olur.
Yale’de genetik profesörü olan Diyendo Massilani, “Dizi çok kısa olduğunda, onları her yerde, her tür genomda bulacaksınız” dedi. Bu da verilerde yanlış yorumlamalara yol açabilir.
Virüsler halihazırda insanlardan daha kısa DNA iplikçiklerine sahiptir. Queensland Teknoloji Üniversitesi’nde paleogenetik araştırmacısı olan Sally Wasef, New Scientist’e yaptığı açıklamada, bunun eski insan DNA’sını incelemek için kullanılan araçların virüsler için işe yaramayabileceği anlamına geldiğini söyledi.
Massilani’nin araştırmacıların antik DNA’yı nasıl yorumladıkları konusunda da bazı endişeleri vardı. “Muhtemelen iyi bir fikirleri var” dedi, ancak sonuçlarını güçlendirmek için bazı yöntemlerini ayarlamaları gerekiyor.
Briones, kendisinin ve meslektaşlarının bulgularını doğrulamak için daha fazla araştırma yapmayı planladıklarını söyledi.